Negatieve beoordeling van de verrichte re-integratie-inspanningen kan niet louter worden gebaseerd op wat na het opmaken van het RIV wel of niet is gebeurd.

De rechtbank is ten aanzien van de WW-uitkering van betrokkene van een onjuiste beslis- en betalingstermijn uitgegaan. De Raad wijst het verzoek van betrokkene om vergoeding van wettelijke rente af, daar de verschuldigde wettelijke rente minder dan € 10 bedraagt.

Verwijtbare werkloosheid. UWV was gehouden met toepassing van paragraaf 7 van de Beleidsregel toepassing artikelen 24 en 27 WW 2006 een maatregel op te leggen wegens benadeling voor de duur van de periode dat appellante nog in dienst had kunnen zijn.

UWV heeft terecht de WIA-uitkering aan appellant ontzegd omdat hij op het moment dat hij arbeidsongeschikt is geraakt niet verzekerd was voor de Wet WIA. De bij de vaststellingsovereenkomst toegekende uitkering ter zake van de werkloosheid van appellant vindt zijn grondslag in de vaststellingsovereenkomst en vloeit voort uit de van toepassing zijnde cao, en is zodoende niet gebaseerd op de WW.

Poging tot oplichting van klant van werkgeefster leidt tot verwijtbare werkloosheid. De WW-uitkering is terecht blijvend geheel geweigerd.

Terecht opgelegde loonsanctie. Door de verzekeringsartsen van UWV is overtuigend gemotiveerd dat de bedrijfsarts de beperkingen van werkneemster te ernstig heeft ingeschat en dat onder meer een te afwachtend beleid is gevoerd, waardoor re-integratiemogelijkheden zijn gemist.

Ten onrechte opgelegde loonsanctie. UWV kon niet in redelijkheid van de werkgever de inzet van meer/andere re-integratie-instrumenten verlangen. Hoewel appellante sneller had kunnen handelen, is niet zodanig traag gehandeld dat sprake is van tekortschieten in de re-integratieverplichtingen.

UWV heeft ten onrechte een administratieve loonsanctie opgelegd. Omdat UWV pas na afloop van de wachttijd de grondslag van het loonsanctiebesluit heeft gewijzigd en de administratieve loonsanctie is voortgezet als inhoudelijke loonsanctie, is de loonsanctie onterecht opgelegd.

Er bestaan voldoende aanknopingspunten om bij de beoordeling van de aanspraak op een ZW-uitkering het bestaan van een tweede dienstbetrekking voor bepaalde tijd naast een eerder tot stand gekomen dienstbetrekking voor onbepaalde tijd aan te nemen.

Dat de keuze om managers voortaan in te huren met tussenkomst van een management B.V. is ingegeven door fiscale of arbeidsrechtelijke overwegingen maakt niet dat aan voornoemde constructie bij de beoordeling van de verzekeringsplicht geen betekenis toekomt. Beroep op gelijkheidsbeginsel slaagt evenmin.