Bestaan van arbeidsovereenkomst niet aannemelijk gemaakt door overgelegde (niet als arbeidsovereenkomst aangeduide) overeenkomst, zodat appellant geen werknemer is in de zin van de WW en de WW-uitkering terecht is geweigerd.

Loonsanctie ten onrechte opgelegd, nu re-integratie-activiteiten uit 2015 niet zijn beoordeeld maar slechts een geïsoleerd standpunt is ingenomen over het stopzetten van de inspanningen vlak voor de indiening van de WIA-aanvraag.

Uit het belastende karakter van de loonsanctie vloeit voort dat het aan het UWV is om aannemelijk te maken dat zich na de afgifte van het deskundigenoordeel veranderingen in de medische situatie van werknemer hebben voorgedaan. Vastgesteld wordt dat UWV in dat aannemelijk maken niet is geslaagd.

Werkgever heeft redelijkerwijze af kunnen zien van het verrichten van re-integratieactiviteiten.

Werkgever legt advies van de bedrijfsarts om te komen tot conflictoplossing naast zich neer en wordt geconfronteerd met een verhaalsanctie ZW.

Herhaalde uitlating de passende arbeid niet te willen wijzigen in de bedongen arbeid, biedt onvoldoende grondslag voor de conclusie dat de werkhervatting niet structureel is. Loonsanctie ten onrechte opgelegd.

Loonsanctie terecht opgelegd; werkgever had re-integratieactiviteiten niet zonder meer achterwege mogen laten, maar had ook moeten onderzoeken of werknemer met behulp van scholing, training, dan wel werkzaamheden op arbeidstherapeutische basis bij zijn terugkeer naar de arbeidsmarkt kon worden begeleid.

Kosten briefwisseling belangenbehartiger van de werkneemster over de hoogte van de loondoorbetalingsverplichting van appellante in het derde ziektejaar komen voor vergoeding in aanmerking. Appellante zou immers niet terecht zijn gekomen in deze discussie als UWV de onrechtmatige oplegging van een loonsanctie achterwege had gelaten.

Besluit tot opleggen loonsanctie door UWV niet deugdelijk gemotiveerd.

Geen sprake van duurzame arbeidsongeschiktheid in de zin van artikel 4 van de Wet WIA.