De omstandigheid dat de aangevallen uitspraak naar het oordeel van de voorzieningenrechter mogelijk niet in stand zal kunnen blijven en verzoeker ten onrechte vanaf 19 februari 2014 geen ziekengeld meer zou hebben ontvangen vormt op zichzelf niet voldoende grondslag voor het oordeel dat er sprake is van onverwijlde spoed.

Geen onafgebroken arbeidsongeschiktheid. Uit het dossier volgt dat werkneemster vanaf eind februari 2008 haar eigen werkzaamheden volledig heeft hervat, waardoor aan de latere datum die is vermeld op de hersteldmelding geen doorslaggevende betekenis toe komt.

Geen recht op vergoeding van immateriële schade wegens geestelijk lijden als gevolg van het feit dat pas na jaren procederen is gebleken dat UWV ten onrechte heeft geweigerd aan appellant een AAW/WAO-uitkering te verstrekken. UWV en rechtbank hebben het verzoek van appellant terecht opgevat als een verzoek om vergoeding van immateriële schade en niet (tevens) als een verzoek om vergoeding van materiële schade in de vorm van gederfde pensioeninkomsten.

UWV heeft terecht de gevraagde faillissementsuitkering op grond van hoofdstuk IV WW ontzegd, nu vast is komen te staan dat er geen sprake was loonaanspraken. Appellant is door wisseling van standpunt van UWV ter zitting bij de rechtbank niet tekort gedaan of benadeeld.

UWV heeft de hoogte van de inkomstenverrekening op juiste wijze berekend en terecht het betaalde bedrag aan voorschotten op de WW-uitkering teruggevorderd. Geen sprake van dringende reden om van terugvordering af te zien.

UWV heeft terecht geconcludeerd dat appellante wegens haar strafontslag verwijtbaar werkloos is geworden. UWV heeft dat standpunt kunnen baseren op het disciplinaire onderzoek en er bestond geen aanleiding nader, zelfstandig onderzoek te verrichten. Van verminderde verwijtbaarheid is ook geen sprake.

Werkgever voldoet niet aan onderzoeksplicht door alleen af te gaan op informatie afkomstig van een ander bestuursorgaan (Belastingdienst) dan het bestuursorgaan dat de verhaalsbesluiten heeft genomen (UWV).

UWV heeft terecht aanvraag voor WW-uitkering afgewezen wegens het ontbreken van een privaatrechtelijke dienstbetrekking. Anders dan in het verleden neemt de Raad niet langer tot uitgangspunt dat het bestaan van een privaatrechtelijke dienstbetrekking tussen (ex-)echtgenoten in de regel niet aannemelijk is wegens het gewoonlijk ontbreken van de vereiste gezagsverhouding.

Dringende redenen om geheel of gedeeltelijk van terugvordering af te zien kunnen slechts gelegen zijn in de onaanvaardbaarheid van de financiële of sociale consequenties die een terugvordering voor betrokkene heeft.

Aan de uitzonderingssituatie van artikel 3:5 lid 3 AIB is niet voldaan, omdat geen sprake is van een relevant arbeidsurenverlies. UWV heeft het pensioen met toepassing van artikel 3:5 lid 1 AIB terecht op de WW-uitkering in mindering gebracht.