Werkneemster pleegt benadelingshandeling door een vaststellingsovereenkomst te ondertekenen en haar recht op loon prijs te geven op een moment waarop het arbeidsongeschiktheidsrisico al was ingetreden.

UWV heeft ten aanzien van betrokkene die laatstelijk in Italië werkzaam was en nooit eerder in Nederland werkzaam was, terecht de in Italië vervulde tijdvakken niet in aanmerking genomen bij de beoordeling van het recht op WW-uitkering.

Laattijdige WIA-aanvraag: bewijsrisico van eerdere toename van arbeidsongeschiktheid ligt bij aanvrager.

Het recht op toeslag heeft een accessoir karakter dat niet zonder het hoofdrecht op loondervingsuitkering kan bestaan.

Prepensioen terecht in mindering gebracht op WW-uitkering: uitleg is in lijn met doel en strekking van artikel 34 WW om slechts in een uitkering te voorzien voor zover een andere inkomensbron niet in deze loonderving voorziet.

Overuren terecht niet meegenomen bij berekening dagloon; niet in geschil is dat het loon over de in de referteperiode gewerkte overuren vorderbaar was.

Op grond van artikel 7:11 lid 1 Awb moet UWV bij de heroverweging van het bezwaar van appellant alle (nieuwe) medische informatie betrekken die betrekking heeft op de gezondheidstoestand van appellant op de datum in geding. Een aangevochten besluit dient in volle omvang te worden heroverwogen.

Appellante had geen concreet uitzicht op toekenning van een winstuitkering. Om die reden kan deze uitkering niet worden gekwalificeerd als extra periodiek salaris met een opbouwend karakter dat moet worden meegenomen bij de vaststelling van feitelijke inkomsten uit arbeid.

Niet-ontvankelijkheid wegens het niet ondertekenen van het bezwaarschrift. Betrokkene heeft voldoende tijd gekregen om het vastgestelde verzuim te herstellen.

Geen sprake van overtreding van het verbod van reformatio in peius in de situatie dat de verzekeringsarts in bezwaar oordeelt dat appellant nog maar 44,27% arbeidsongeschikt is, terwijl de verzekeringsarts in het primaire besluit appellant 100% arbeidsongeschikt achtte. Wel is sprake van overschrijding van de redelijke termijn met 12 maanden, op grond waarvan appellant aanspraak maakt op een schadevergoeding van € 1.000.