Geachte confrères, collegae, amici en amicae,

Bijgaand treft u weer een nieuwe VAAN AR Update aan. Klik hier om de pdf vanaf de website te downloaden.

Rechtspraak
Graag wijzen wij u op de volgende uitspraken.

UWV wordt veroordeeld tot betaling van schadevergoeding aan werkneemster (€ 250) vanwege het ten onrechte en in strijd met AVG delen van informatie met nieuwe werkgever over haar eerdere burn-out
In AR 2019-0936 oordeelt de kantonrechter dat het onjuist was van het UWV om de attenderingsbrief te zenden aan de nieuwe werkgever van werkneemster die geheel niet betrokken is geweest bij de ziekmelding en de daarop betrekking hebbende vervolgstappen. Het was het UWV bekend dat werkneemster inmiddels een nieuwe werkgever had. Het UWV kon derhalve weten dat bedrijf X geen direct belang meer had bij een betermelding van werkneemster. Het moet voor het UWV duidelijk zijn geweest dat uit het enkele feit dat het van de oude werkgever – bedrijf X – geen betermelding had ontvangen niet volgde dat werkneemster nog steeds ziek was en dat er dus sprake was van een situatie als bedoeld in artikel 64 lid 2 WIA. Mede gelet op het feit dat het gaat om een gevoelige mededeling over een langdurige ziekte aan een nieuwe werkgever, had het UWV nader onderzoek dienen te doen (bijvoorbeeld navraag bij werkneemster) alvorens te beslissen de attenderingsbrief al dan niet te verzenden.
Door een dergelijke controle achterwege te laten heeft het UWV gehandeld in strijd met de in artikel 32 lid 2 AVG gegeven verplichting om redelijke maatregelen te treffen ter voorkoming van een (al dan niet per ongeluk gedane) mededeling van een persoonsgegeven die onjuist is en/of wordt gedaan aan een geadresseerde die deze niet behoort te ontvangen. De gevorderde verklaring voor recht is dan ook toewijsbaar. Nu het verlies van controle door werkneemster over haar persoonsgegeven betreffende de langdurige ziekte blijvend is, dit anderzijds uitsluitend (medewerkers van) werkgever betreft en dit geen gevolgen heeft gehad voor haar economische of maatschappelijke positie, terwijl de als gevolg van de inbreuk opgetreden angst en stress in tijd beperkt is geweest, wordt een schadevergoeding van € 250 passend en billijk geacht.

Moederbedrijf dat geen directe zorg verleent, valt vanwege nauwe betrokkenheid bij dochterstichtingen (ook) onder werkingssfeer verplichtstellingsbeschikking Pensioenfonds Zorg en Welzijn
In AR 2019-0932 oordeelt de rechter over de werkingssfeer van het PZW. Volgens de rechter zijn partijen het terecht erover eens dat alle werknemers van een rechtspersoon die intramurale en/of extramurale zorg of hulp verleent onder de verplichtstellingsbeschikking vallen, dus ook werknemers die geen feitelijke zorg verlenen, zoals schoonmakers en portiers. Het is dan de vraag of het uitmaakt als sommige van dergelijke ondersteunende werkzaamheden om die zorg of hulp feitelijk te kunnen verlenen aan een andere rechtspersoon binnen hetzelfde concern worden uitbesteed en of het gevolg daarvan is dat de werknemers van die rechtspersoon niet onder de werkingssfeer vallen. Naar het oordeel van de kantonrechter is dat in deze zaak niet het geval. Kort gezegd overweegt de kantonrechter dat de moeder enerzijds en de beide dochters anderzijds niet zonder elkaar kunnen opereren. De door de dochters te verlenen zorg kan niet zonder bijstand van de moeder worden verleend. Indirect verleent de moeder daarmee dus ook zorg. De conclusie is daarom dat voor de reikwijdte van de verplichtstellingsbeschikking de moeder en de beide dochters als één geheel moeten worden gezien en dat dus ook de moeder onder de werkingssfeer daarvan valt. Een ander oordeel zou verder tot het onaannemelijke rechtsgevolg leiden dat een zorgverlenende organisatie, door bepaalde, niet uit het feitelijk verlenen van zorg bestaande werkzaamheden onder te brengen in een andere rechtspersoon die deel uitmaakt van die organisatie, zou kunnen bepalen welke werknemers bij PFZW pensioen opbouwen en welke niet. Dit zou afbreuk doen aan de solidariteitsgedachte die aan de Wet Bpf 2000 ten grondslag ligt.

Werkneemster niet-ontvankelijk in vernietigingsverzoek door intrekking ontslag op staande voet werkgever
In AR 2019-0925 oordeelt de kantonrechter dat werkneemster niet-ontvankelijk is in haar verzoek tot vernietiging van de opzegging, omdat werkgever het ontslag op staande voet voor de zitting heeft ingetrokken. Doordat werkneemster tot aan de zitting niet heeft berust in het einde van de arbeidsovereenkomst als gevolg van de opzegging per 16 april 2019, bestond voor werkgever de mogelijkheid om – in reactie op hetgeen primair is verzocht – het ontslag op staande voet in te trekken. Werkgever heeft vóór de zitting (verwoord in zijn verweerschrift) van die mogelijkheid gebruikgemaakt, waardoor voor werkneemster niet meer de mogelijkheid bestond ter zitting de zogenoemde switch te maken.

Incorporatie van cao impliceert ook bovenwettelijke uitkeringen, ondanks het feit dat partijen niet onder de werkingssfeer van de cao vallen
In AR 2019-0939 oordeelt de rechter dat een werknemer terecht zijn werkgever kan houden aan bovenwettelijke WW-verplichtingen die uit de geïncorporeerde cao voortvloeien. Dat de uitkeringsinstantie niet meewerkt, omdat werknemer niet voldoet aan de werkingssfeervoorwaarde, laat onverlet dat werkgever zich verplicht heeft tot nakoming van de inhoud van de geïncorporeerde cao. Dit is voor de werkgever evenmin technisch of organisatorisch onuitvoerbaar, zodat nakoming van de regeling wordt toegewezen.

Vragen of opmerkingen
Indien u problemen ondervindt met inloggen, kunt u contact opnemen met het secretariaat van de VAAN via het telefoonnummer 0343-430600 of via het e-mailadres secretariaat@vaan-arbeidsrecht.nl. Mocht u vragen of opmerkingen hebben over deze nieuwsbrief, dan kunt u mailen naar ar-updates@budh.nl.

Rest ons nog u een bijzonder fijne dag toe te wensen.