Besluitgever heeft met de wijziging van het Dagloonbesluit per 1 juli 2015 de (financiële) belangen van werknemers die niet het gehele refertejaar hebben gewerkt miskend. Besluitgever heeft in redelijkheid niet tot vaststelling van artikel 5 lid 1 Dagloonbesluit kunnen komen, voor zover daarin geen regeling is opgenomen ten aanzien van deze werknemers.

Geen sprake van gezagsverhouding, aangezien appellant feitelijk de dienst uit maakte.

Voortzetting arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd zonder tegenspraak. Ten onrechte is door UWV aangenomen dat appellant geen (loon)vordering had op werkgever en daardoor (gedeeltelijk) niet in aanmerking komt voor een uitkering wegens betalingsonmacht van de werkgever.

Appellant heeft niet voldaan aan zijn actieve inlichtingenplicht door te laat en onvolledig zijn werkzaamheden door te geven. Er is geen sprake van opzettelijk handelen of nalaten, wel van verwijtbaarheid. Een boete van 50% van de benadelingsbedrag is terecht.

In de situatie dat appellante ruim voor datum faillissement de arbeidsovereenkomst opzegt wegens een dringende reden is geen sprake van duidelijke samenhang als bedoeld in artikel 62, aanhef en onder a WW.

Aangezien appellant niet aannemelijk maakt dat zijn reis naar en verblijf in Colombia een overwegend zakelijk karakter hadden in opdracht van zijn (voormalig) werkgeefster, neemt UWV de kosten daarvan niet over van de failliete werkgeefster.

Schending inlichtingenplicht door niet melden activiteiten als zelfstandigen leidt tot terugvordering uitkering en oplegging boete.

Appellant heeft naar nationaal recht geen aanspraak op een WIA-uitkering, nu hij geen verzekerde is in de zin van de Wet WIA. Ook op grond van Verordening (EG) nr. 883/2004 betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels bestaat die aanspraak niet. Uitkering terecht ontzegd.

Niet valt in te zien waaraan appellant een in rechte te honoreren verwachting zou kunnen hebben ontlenen dat hij de door hem over de startersperiode ontvangen uitkering geheel zou mogen houden, ongeacht zijn inkomsten uit zijn werkzaamheden als zelfstandige.

De werkloosheid is weliswaar enigszins verminderd verwijtbaar, maar niet in die mate dat de werkloosheid betrokkene niet in overwegende mate kan worden verweten.