UWV heeft terecht de WIA-uitkering aan appellant ontzegd omdat hij op het moment dat hij arbeidsongeschikt is geraakt niet verzekerd was voor de Wet WIA. De bij de vaststellingsovereenkomst toegekende uitkering ter zake van de werkloosheid van appellant vindt zijn grondslag in de vaststellingsovereenkomst en vloeit voort uit de van toepassing zijnde cao, en is zodoende niet gebaseerd op de WW.

Poging tot oplichting van klant van werkgeefster leidt tot verwijtbare werkloosheid. De WW-uitkering is terecht blijvend geheel geweigerd.

Werknemer die verdacht wordt van en vervolgens wordt veroordeeld voor betrokkenheid bij de invoer van cocaïne raakt volgens UWV verwijtbaar werkloos. De Raad kan zich vinden in het oordeel van UWV en overweegt dat de WW-uitkering terecht blijvend geheel is geweigerd.

UWV besluit terecht tot intrekking en terugvordering van WW-uitkering en toeslag, nu appellante ten onrechte niet heeft gemeld dat zij huishoudelijke werkzaamheden verricht en met de vader van haar kind samenwoont. Boete van € 10 passend.

Als uitgangspunt geldt dat het oordeel van een onafhankelijke deskundige wordt gevolgd. Indien appellante niet meewerkt aan psychiatrisch onderzoek komt dit voor haar rekening en risico.

Berekening dagloon uitzendkracht op basis van laatste dienstbetrekking bij uitzendbureau, toepassing van artikel 3 Dagloonbesluit niet in strijd met artikel 15 ZW, noch met algemene beginselen van behoorlijk bestuur, noch met het Eerste protocol bij het EVRM.

Vereiste voor een veroordeling tot schadevergoeding van UWV is dat de gestelde schade verband houdt met het onrechtmatige besluit en aldus sprake is van een causaal verband.

Appellant treft geen verwijt van werkloosheid gezien zijn medische toestand.

Het begrip ‘bijzonder geval’ in de zin van artikel 62 lid 3 WW moet restrictief worden uitgelegd. Dat appellante ervan uit is gegaan dat zij pas een aanvraag tot overname van de betalingsverplichtingen kon indienen nadat zij alles in het werk had gesteld om het vonnis van de kantonrechter tot een loonvordering te krijgen, komt voor haar rekening en levert geen grond op om een bijzonder geval aan te nemen.

Volgens vaste rechtspraak van de Raad mag van een aanvrager van een WW-uitkering worden verwacht dat hij zich op de hoogte stelt van zijn rechten en plichten. De stelling van appellante dat haar wegens haar psychiatrische stoornis niet verweten kan worden dat zij niet heeft gesolliciteerd, slaagt niet.