Geachte confrères, collegae, amici en amicae,

Bijgaand treft u weer een nieuwe VAAN AR Update aan. Klik hier om de pdf vanaf de website te downloaden.

Rechtspraak
Graag wijzen wij u op de volgende uitspraken.

Vingerscan in strijd met AVG: werknemer mag scan weigeren
In AR 2019-0887 oordeelt de rechter dat de invoering van vingerscanautorisatiesysteem in strijd is met de AVG. Door deze scan kunnen werknemers van Manfield slechts toegang verkrijgen tot het kassasysteem indien zij hun vingerafdruk scannen. Door middel van een biometrisch gegeven als een vingerafdruk is de persoon identificeerbaar en kan hij/zij van een andere persoon worden onderscheiden. Algemeen uitgangspunt is dat er een verbod geldt voor verwerking van biometrische gegevens. Dit verbod is niet van toepassing wanneer de verwerking noodzakelijk is voor authenticatie of beveiligingsdoeleinden. Uiteraard staat het Manfield vrij om op te treden tegen fraude, maar zij dient daarbij de AVG in acht te nemen. Naar het oordeel van de kantonrechter is dat niet het geval nu dit type bedrijfsbelang niet is aan te merken als ‘noodzakelijk voor authenticatie- of beveiligingsdoeleinden’. Naar het oordeel van de kantonrechter heeft Manfield onvoldoende het standpunt van werkneemster bestreden dat alternatieven zoals toegangspas, werknemerspas en/of cijfercodes, al dan niet in combinatie met elkaar, onvoldoende zijn onderzocht.

Samenloop verzoekschrift en dagvaarding bij kwalificatievraag tussen werker en diens bv met opdrachtgever
In AR 2019-0870 staat de vraag centraal of de thuiswerkovereenkomst tussen het bedrijf en de salarisadministrateur kwalificeert als een arbeidsovereenkomst of overeenkomst van opdracht. Omdat werkster in 2014 een eigen bv heeft opgericht en welbewust voor het ondernemerschap heeft gekozen, kwalificeert de rechtsverhouding niet als een arbeidsovereenkomst. Die subsidiaire vordering is gegrond op het bestaan van een overeenkomst van opdracht en bestaat uit toekenning van schadevergoeding wegens (de wijze waarop) de opzegging van die overeenkomst per 8 februari 2019 (heeft plaatsgevonden). Die vordering kan in de onderhavige verzoekschriftprocedure niet in behandeling worden genomen, nu een dergelijke vordering door middel van een (afzonderlijke) dagvaardingsprocedure dient te worden ingesteld. Dit betekent dat werkster niet-ontvankelijk moet worden verklaard in haar subsidiaire verzoek. Daar komt overigens nog bij dat de overeenkomst van opdracht tussen X bedrijf en opdrachtgever heeft bestaan, zoals door werkster is erkend, terwijl de onderhavige procedure door (alleen) werkster zelf is ingesteld en niet (ook) door X bedrijf.

Studiekosten ‘amortiseren’ voldoet niet aan Muller/Opzeeland
Volgens de kantonrechter mocht werknemer uit de bepaling ‘de WERKNEMER [heeft] een amortisatie […] over 3 jaar’ niet aldus begrijpen dat er een geleidelijke afschrijving van de studiekosten zou plaatsvinden als werknemer binnen drie jaar van baan zou wisselen. Amortisatie heeft meerdere betekenissen, maar betekent niet de volledige terugbetaling van alle studiekosten en dit kan er naar het oordeel van de kantonrechter ook niet in gelezen worden. Hier komt bij dat een onduidelijke bepaling in een overeenkomst in het nadeel van degene die deze voorwaarde bij de totstandkoming van de overeenkomst heeft geëist, moet worden uitgelegd (AR 2019-0872).

Werkgever aansprakelijk voor valpartij docent tijdens buitenschoolse schaatsactiviteit
In AR 2019-0879 oordeelt het hof dat het ROC aansprakelijk is voor de schade die werknemer lijdt als gevolg van een valpartij op het ijs tijdens een buitenschoolse schaatsactiviteit. Er is voldoende verband met werk, zodat sprake is van ‘uitoefening van de werkzaamheden’. Van een ‘huis-tuin-en-keukenongeval’ is geen sprake. Het ROC had werknemers beter moeten instrueren welke risico’s verbonden zijn aan schaatsen, ook als men eerder schaatste.

Niet-herplaatsbare arbeidsongeschikte ‘bankzitter’: h-grond
Het hof oordeelt dat van een werkgever die een werknemer, die vanwege zijn arbeidsongeschiktheid niet meer volledig inzetbaar is terwijl overigens geen werkzaamheden meer voorhanden zijn, ruim twee jaar ‘op de bank’ heeft gehouden, in redelijkheid niet gevergd kan worden de arbeidsovereenkomst in stand te laten en dat een h-grond gerechtvaardigd is (AR 2019-0880).

Geen ‘tussendag’ vereist voor toepassing no-riskpolis 35-minners
In SZR 2019-0028 staat de reikwijdte van de no-riskpolis centraal. De Centrale Raad van Beroep maakt korte metten met het standpunt van UWV dat artikel 29b ZW zo moet uitgelegd dat tussen het einde van de wachttijd (in het geval van werknemer is dat 3 februari 2015) en de aanvang van de nieuwe dienstbetrekking één dag moet liggen. De tekst, noch de strekking, noch de wetsgeschiedenis wijzen in die richting.

Werknemer kan reeds toegekende billijke vergoeding bij een faillissement van de werkgever niet op UWV verhalen
In SZR 2019-0027 oordeelt de Centrale Raad van Beroep dat een billijke vergoeding wegens ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever niet voor overneming in aanmerking komt. De billijke vergoeding is pas opeisbaar na het einde van het dienstverband en kan dus niet worden beschouwd als loon in de zin van artikel 64 lid 1 onder a WW. Dat de hoogte van de betreffende vergoedingen mede wordt bepaald door wat in de periode voorafgaand aan het einde van het dienstverband is voorgevallen, maakt dat niet anders. De uitspraak is in lijn met eerdere rechtspraak over schadevergoeding uit hoofde van kennelijk onredelijk ontslag en een ontbindingsvergoeding.

Vragen of opmerkingen
Indien u problemen ondervindt met inloggen, kunt u contact opnemen met het secretariaat van de VAAN via het telefoonnummer 0343-430600 of via het e-mailadres secretariaat@vaan-arbeidsrecht.nl. Mocht u vragen of opmerkingen hebben over deze nieuwsbrief, dan kunt u mailen naar ar-updates@budh.nl.

Rest ons nog u een bijzonder fijne dag toe te wensen.